Ludvig 14. skapte herremoten, men vart eit førebilete for moten generelt. Moten var elegant, luksuriøs og pompøs. Det vart brukt dyre stoff som fløyel, brokade og silke, mønster i einsfagra vevnad og kniplingar, vepsetaljar og korsett som gjekk fram i ein spiss, ”snippen”. Dei la puter under ”overskjørtet” for å få volum i den såkalla ”franske bakdelen”. Overskjørtet hadde same farge som overdelen på kjolen.
Poussement: band, border, frynser.
Modesti: Stikk opp frå snøreliv
Krinoline: ”Stativ” som held skjørtet på plass.'
Nederlandsk barokk:
Dei brukte ikkje korsett og krinoline. Dei var inspirerte av den franske moten, men kleda var enklare og meir komfortable.
Fransk rokokko:
Forskjellen frå barokken var at moten ikkje lenger var fargesterk med tydelege kontrastar. Folk hadde ein forfina levemåte som var glad og lett kunstig. Adelen hadde ikkje særleg kontakt med naturen eller befolkninga rundt seg.
Jean Jacques Rousseau sa at mennesket måtte vende tilbake til naturen, og dermed vart klesdrakta lettare, meir sexy og med større utringingar. Det vart ein overflod av volangar, sløyfer, kniplingar og rysjer. Fiskebeinsskjørt og panier (stativ av fiskebein) var vanleg. Det var også underskjørt, puter på rumpa og innfelling i livet.
Kjolane gjekk fram i ein spiss, “snippen”.
Empire:
Napoleon-stilen kom tidleg på 1800-talet. Moten i Napoleon sitt keisarrike var inspirert av draktene i den romerske antikken. Plagga skulle ha høge liv og puffermer, og stoffet skulle henge fint langs kroppen. Kjolane skulle vere litt lenger bak enn framme. Slakk linje, puter, korsett, krinslinje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar